خداوندا:

بسیار ناراحت می شوم از اینکه دوستانم را در برابر یکدیگر می بینم. قضاوت هایی که با پیش داوری نسبت به یکدیگر روا می دارند در حالیکه دل هایشان برای هم می تپد ولی بدان هر از چند گاهی غافل می شوند. دوستانی که خیر همدیگر را می خواهند هر از چند گاهی بازی های این دنیای فریب کارانه چنان آنان را به هم درگیر می سازد که به جای اتحاد و همدلی حرکت به سوی پیش داوری را برای خود قرار می دهند و اینگونه رفاقت ها را خراب می کنند. دلم می سوزد که چرا زمانه اینگونه شده است. کاش یاور حقیقی یکدیگر باشیم.

البته دوستان نیز در گذر زمان روی واقعی خویش را نشان خواهند داد.

اما انتقادی هم به برخی دوستان دارم. بهتر است در مورد کوبیدن شیوه کاری یکدیگر و بزرگ کردن اشتباهات و همچنین انتقاد به دیگران برای بهتر نشان دادن خود، به حمایت همدیگر بپردازیم. همه ما از یک خانواده  هستیم. بهتر است ضعف های یکدیگر را بهبود بخشیم و در کارهای دیگران دخالت نکنیم. اگر خیرخواه هستیم پشت سر نه بلکه رو در روی او با صداقت کامل سخن بگوییم.

یکی از دوستان که به تازگی صاحب پست مدیریتی شده است، متاسفانه برخی بدون در نظر گرفتن نیت اصلی و واقعی او، در صدد برهم زدن افکارش هستند و در کنار او حاشیه هایی ایجاد کرده اند. از او خواهش دارم فقط سکوت کند. سکوت کند و با کارهایش حاشیه ها را دور بریزد. سکوت، خود پیام ها دارد. سکوتش را نشکند زیرا وقتی کارها و اقداماتش نمایان شد دیگر حاشیه ها بی اثر خواهند شد.

برخی از ما  چون منفعت خود را در جایی در خطر می بینیم، حاضریم برای حفظ منفعت خود با دیگرانی که صاحب منفعت ما هستند همراه شویم و در این مسیر دوستان خود را از دست بدهیم. دوستانی که سال ها با آن ها خاطرات ساخته ایم. و چقدر راحت از دست می دهیم. سرمایه های ما دوستان ما هستند.